வாழ்க்கை

வாழ்க்கையை கவிதையாக
எழுதும் போது வரிகள்
என்னை சுமந்து செல்கின்றுது.
வாழ்க்கையெனும் புத்தகத்தில்
காலம் என்னை புரட்டுகிறது.
ஒவ்வொரு வயதும்
ஒவ்வொரு பக்கமாய்
அதில் எத்தனை எத்தனை
சோகங்கள் அதில் எத்தனை எத்தனை தாக்கங்கள் அந்த வாழ்க்கை பயணத்தில்.
இன்னமும் தொடர்கிறேன்
நாளைய என்ற ரகசியம் அறிவதரிக்கு
ஆனால் இன்றைய பணியை முடித்து

பெண்ணின் மனம்

 பெண்ணின் மனம்
அடிக்கடி மாறுவதுண்டா.......?
பெண்ணைப் பெற்ற அன்னை கூட
அடிக்கடி மாற்றுவதுண்டா......?

உன்னை நம்பி இங்கு நான்
வந்தது பாதி.....!
உன்னை எண்ணி உறங்காமல்
தவித்தது பாதி.....!

காதலுக்கு முற்றுப் புள்ளி
வைத்தவள் நீ........ தான்.
கடைசி வரை காத்திருப்பேன் என
வாக்களித்ததும் நீ........ தான்

உன்னை நம்பி........
உன்னை நம்பி........
ஊட்டி விட்டாய்
நஞ்சை நெஞ்சில்.

பூவைப் போல - உன்
மனசு பூத்திருந்தது.
கல்லைப் போல மாற்றி விட்டாய்
ஏன் தெரியல.......!

வாக்குப் போட்ட விதத்தில்
தவறு இருந்ததோ........!
வந்தவனைக் கண்டதும்
என்னை மறந்து விட்டதோ.......!

உன்னைக் கண்டு தாய் நினைவை
மறந்தது விட்டது ஒரு காலம்.
என்னைக் கண்டு நானே வெறுக்கும் நிலை
வந்தது விட்டது மறு காலம்...!!!


தேனைப் போல - உன்
வார்த்தை இனிமையானது.
தேளைப் போல மாற்றிவிட்டாய்
ஏன் தெரியல.......!

குறிப்புப் பார்த்த விதத்தில்
தவறு இருந்ததோ.......!
சுளை சுளையாய் பணத்தைக் கண்டதும்
என்னை மறந்து விட்டதோ.......!

உன்னைக் கண்ட நாள் முதல்
உற்று நோக்க வில்லை - வேறு
பெண்ணுடல்........
என்னைக் கண்டு நானே சிரிக்கிறேன்
தனிமையில்..........

கவிதை

கண்களால் விதைக்க பட்டு,
நினைவுகளால் நீருற்றி,
அறிவினால் அறுவடை செய்து,
வார்த்தையால் விற்கப்படுவது....
-கவிதை....

அம்மா

 என் வாடிய
முகம் கண்டு...
பதறி போகும் - நீ
சோத்துடன் பாசத்தையும்
சேர்த்து பிசைந்து
ஊட்டும் போது...

அமிர்தத்தின் "சுவை" கூட...
தோற்று போகும்
உன் கை "பக்குவம்" கண்டு!

நீ என் தலை கோதி...
புன்சிரிப்புடன்
உன் மடியில் என்னை...
தூங்க வைக்கும் போது...

சொர்க்கத்தின் "இன்பம்" கூட...
தோற்று போகும்
உன் தாய்மையின்...
"இன்பம்" கண்டு!

என் பயம் போக்க...
நீ என்னை அனைத்து
அரவணைக்கும் போது...

கடவுளின் "கருணை" கூட...
தோற்று போகும்
உன் தாய் பாசத்தின்...
"கருணை" கண்டு!

நினைக்க வைக்கமுடியும்

உன் மீது நான் கொண்ட காதலை
இறைவனிடம் கொண்டிருந்தால் எப்போதோ
எனக்கு மோச்சம் கிடைத்திருக்கும்


உனக்காய் எழுதிய கவிதைகளை
அச்சடித்திருந்தால் புதிய காவியம்
ஒன்று கிடைத்திருக்கும்


நீயோ....
காதலால் எனக்கு
அழகானாய்
கவிதையால் எனக்கு
நிலவானாய்


ஆனாலும்
நீ நினைத்த மாதிரியே என்
இதயத்தை ஒத்திகை மேடையாக்கி
உன் காதல் அபிநயங்களை அழகாய்
பழகிச் சென்று விட்டாய்


இதில் என்ன ஆச்சரியம் என்றால்
கொஞ்ச காலமெடுத்தாலும் ஆசிரியர்
இல்லமாலே நீ நீயாவே நடன
ஆசிரியையானதுதான்

மறப்பதா..?
உன்னையா...?
நானா..?
பேசாமல் என்னை நீ
செத்துப்போக சொல்லி
இருக்கலாம்

நீர் இன்றி வாழலாம்
உன் நினைவின்றி
வாழமுடியுமா..?


உன் மொழி எனக்குள்
மெளனமானாலும்
நீ
பிரியாமாய் பேசியதையும்
நீ
பிரியமின்றி பிரிந்ததையும்
கவிதையாய் கிறுக்கவைத்தே
என்னைக் கவிஞனாக்கிறது


உன் நினைவுகளில்
நீந்துவதற்கும்
மூழ்குவதற்கும்
என் கண்ணீர்தான்
கற்றுத்தந்தது.


எனக்கான உலகமாய் நீயிருந்தாய்
உன்னை சுற்றியே என் நினைப்பிருந்தது
உண்மைதான்


அதுசரி...
உண்மையான காதலால் மட்டும்தானே
நினைப்புகளையும் நினைக்க வைக்கமுடியும்

உண்மை அன்பினை நீ உணரும் வேளை........!!!

கவிதை சொல்லி
காதல் செய்து
காதலை எண்ணி
கண்ணீர் விட்ட காலம்
மாறி.......

அரட்டையடித்து
அலும்பு பண்ணி
தேதி குறித்து
திகட்டிவிடும்போது
கழற்றிவிட்டு செல்லும்
கலியுகம் இன்று......

காதல் என்பது
கண்ணாய் எண்ணி
இன்பம் கண்ட காலம்
மாறியின்று
இன்பம் மட்டும் கண்டுவிட
காதல் கொள்ளும்
கலியுகமிது......

போதும்
புரிந்திடு மானிடா
சிற்றின்பம் தாண்டியொரு
பேரின்பம் உண்டு
உண்மை அன்பினை நீ
உணரும் வேளை........

வலியும், வேதனையும்

அடிக்கு அடி.
உதைக்கு உதை.
மேற்கூறிய தண்டனை
காதலுக்கும் வேண்டுகிறேன்...
காதலுக்கான காத்திருப்புகளையும்,
பதிலுக்கு ஏங்கிடும்
பரிதவிப்புகளையும் ,
தனிமையில் கொன்றிடும்
அவஸ்தைகளையும்,
நீயும் அனுபவிக்க வேண்டுமடி..
அப்போழுதாயின் தெரியும் அல்லவே
காதலனாய் நான் ஏற்றிருக்கும்
பாத்திரத்தின் வலியும், வேதனையும்....

மூடிய அவள் மனக்கதவை
தட்டினேன் திறக்கவில்லை . . .

உதடாகிய சன்னல் வழி
உச்சரிப்பும் வரவில்லை
உற்று கவனித்தவனாய்
''ஈஸ்வர்'' ஸ்டைல்லில் பேசத்துவங்கினேன் . . .

''பெண்ணே பேரழகே
பேரின்ப தாமரையே
கண்ணே கனியமுதே
கற்கண்டு சக்கரையே
மணக்கும் உன்னை
மணக்க நினைக்கும்
எனக்கும் உனக்கும்
பிணக்கு எதற்கு
விளக்கு எனக்கு ''

பேரின்ப தாமரை
பேசத்துவங்கினாள் . . .
உன்போல ஒருவனுக்கு - என்
மனக்கதவு திறந்துவைத்தேன் - அவன்
திறந்த வீட்டினுள்ளே தெருநாய் புகுந்ததுபோல்
தாலி தருவதாய் சொல்லி வேலி தாண்டியவன்
விருந்தை மட்டும் முடித்துக்கொண்டு
விருந்தாளி ஆகிவிட்டான் . . .

அது முதலாய் மூடிய - என்
மனக்கதவு திறக்கவில்லை இதுவரையில் . . .
இனிமேலும் அப்படியே
ஓடிவிடு இப்பொழுதே - என்று
சொல்லியவாய் மூடுமுன்னே
சென்றது என் கால் பின்னே . . .


(முக்கிய குறிப்பு : காதல் என்ற பெயரில் ஆண்களிடம் ஏமாறும் அப்பாவி பெண்களின் விழிப்புணர்வுக்காக எழுதப்பட்ட கவிதை)

எப்படி முடிகிறது உன் போன்ற சிலரால் ..

புதைக்கப்பட்ட வரலாற்று காதல் தோல்விகள்
உன் போன்றவர்களால் இன்னும்
விதைக்க படுவதேன்..

உன்னால் எனக்குள் வளர்க்கப் பட்ட
நேசம் வேர் கூட மிச்சமின்றி
பறிக்க பட்டதேன்..

விழியிடம் தோற்று வாங்கிய காதலை வலியோடு நினைந்து வாழ்வை
தொலைக்கத் தானா..

அன்று சொல்வதற்கு
தயங்கிய காதலை தான்
இன்று யாரிடமும்
சொல்ல முடியா ரணமானதேன்.

. நியாபகங்கள் சிறகு முளைப்பதை
தடுக்க முடியவில்லை..

உன் சிந்தனையை மனதிற்க்கோ
மறக்க தெரியவில்லை..

உன்னால் மட்டும் எல்லாம் முடிகின்றது..

பொய்மையை பூச்சூடி கொண்டதாளா..

கொன்று விட துடிக்கும்
கோபங்களைக் கூட
மிஞ்சுகிற நேசத்தை
எப்படி மறக்க முடிகின்றது..

உன் போன்ற சிலரால்..

என் வலிகளை கூட நீ ரசிக்க

அன்பே

என் வலிகளை கூட நீ ரசிக்க

கவிதைகள் வடித்து வைத்தேன்

என்னை நீ முழுதும் படிக்க

கவிதைகளில் நிறைத்து வைத்தேன்

என்னை புரியவில்லை

என் கவிதைகள் வீண்தானே

இன்னும் உனக்கு புரிய

என் வலிகளை எப்படி சொல்ல

அம்மா....

என்னை
கருவாக கருவறையில்
தாங்கியவள்

நடக்கும்வரை தோள்களில்
தாங்கியவள்

குடிக்கும்வரை மார்பினில்
தாங்கியவள்

உறங்கும்வரை மடியினில்
தாங்கியவள்

அம்மா...

இதுவரை என்னை
உயிராய் தாங்கிய உன்னை
இனி நான் என் கைகளுக்குள்
வைத்து தாங்குகிறேன்

அம்மா...

எனக்கு இது ஒன்றும் சுமையாக இல்லை
காரணம்
இந்த கைகளும் நீ கொடுத்தவை தான்

அம்மா....

கருப்பு நிற தோழியே

நீ கருப்பாய் இருக்கிறாய், அதனால்தான்
நான் உனக்கு எடுப்பாய் இருக்கிறேன்

உன் முக அழகு கருப்பாய் இருந்தாலும்
உன் மனசு உள் அழகு எப்போதும் வெள்ளை தான்

நான் கோவப் பட்டு உன்னை கருப்பு என்றாலும்
என் மனதில் நீ எப்போதும் வெளுப்பாய்தான் இருக்கிறாய் தோழியே

அடுத்த ஜென்மம் ஓன்று இருந்தால் நீயே
எனக்கு மனைவியாக ஆசைப்படுகிறேன் தோழியே

யார் கருப்பா இல்லை :
தமிழகத்தை கலக்கி வரும் சுப்பர் ஸ்டார் கருப்புதான்

கவிதையில் உயிர் வாழும் கவியரசு கருப்பு தான்

என் தோழியே

தூய உள்ளம் கொண்டவள் நீ அதனால்
உன் வெளி அழகு தெரியாது

வினாய் கவலை வேண்டாம், என் தோழியே
நம் நாட்டிற்கே கருப்பு தான் சிறந்தது
உயர்ந்தது
வளர்ந்தது

தோழியே உன் நிறம் மாற்ற நான் வெண்ணிலவை
கேட்டேன்

அது கூட உன் அழகில் தான் வெளிச்சமாய் இருக்கிறதாம்

அதை கேடுக்காதே என்று சொன்னது நிலா

போதுமா என் கருப்பு நிற தோழியே .....
உன் கருமையான அழகுக்கு .....

இடம் இல்லை போய் விடு...!

மலரே முள்ளை வெறுக்காதே..!
உன்னைப்போல் அதற்கு
முத்தமிட்டு காதல் சொல்லத் தெரியாது..!
உன்னை குத்தியே தன் காதலை சொல்லும்..!
வண்டுகளை புரியத் தெரிந்த உனக்கு ஏன் உன்
புன்னகையை விரும்பும் முட்களை
புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை..?!
இனி என் காதல் கவிதைகளில் உனக்கு
இடம் இல்லை போய் விடு...!

வலிக்குதடி......

உன்னக்க காத்திருந்த தருணங்கள் பிடித்ததடி !!!!
உன்னுடன் வர்ணித்த இயற்கை பிடித்ததடி !!!!
உன்னுடன் கழித்த காலங்கள் பிடித்ததடி !!!!
அனால் ......
நீ என்னை கைவிட்டுவிடாதே என்று கேட்ட வார்த்தை ........
வலிக்குதடி ! ! ! வலிக்குதடி ! ! !

வாழ்த்த மட்டுமே தெரியும் காதலுக்கு..!

எனை விட்டு பிரிந்த தருணம்
வார்த்தைகளும் விடுப்பு
வாங்கி கொண்டதே..

கவிதையாகி அர்ச்சித்த
உன் வார்த்தைகள்
ஆயுதமாகி எனை
பொசுக்கியதேன்

மணிக்கணக்காய் உனக்கென
காத்திருந்த பாதையெல்லாம்
மயானக்காடாய் மாறியதேன்..

தோல்விதான் காதலின் வேதமா
தோற்கடிக்கதான் நீ வந்த நோக்கமா.. .

சரிவராது என்ற என் வாதத்தை
வென்றது எல்லாம் இன்று
என்னை சரிய வைக்க தானா..

உன்னதமான காதலை
சிதைத்து விட்டு
வாழ்வில் எதைத் தேட
இன்னொரு துணை
தேடிக் கொண்டாய்..

உண்மையைக் கொன்றுவிட்டு
ஒன்றுமில்லா உள்ளத்தோடு
கரை கடந்தவளே..

உன்னை வாழ்த்துவது தவிர
என் காதல் வேறொன்றும்
சொல்லித்தரவில்லை என்னவளே..

அம்மா .......................

அம்மா

என் இதய அறை நான்கு என்று சொன்னாய்,
அதில் நீ எவ்வறை என்று சொல்ல தவறியதேன்..

நூறு கிராம் எடையுள்ள என் இதய வீட்டில்,
நூறு கோடி ஆண்டுகள் வாழ்ந்த தேவதை நீயோ..

நீ ஊட்டிய பிடி சோற்றில் ஊரிய என் உடல்குருதியின் ஒவ்வொரு செல்களும்,
உன் மணிமண்டபத்தின் ஒவ்வொரு படிக்கட்டுகள் தானே!,..

நீ செய்த பழயசோறு..
நித்தம் ஒருமுறை , ஊட்டிவிட நீ..

உறங்க நான்..
ஊமை கதை சொல்ல நீயும் , உன் மடியும்......

அம்மா !

நாம் செய்யும் எதையும்
மன்னிக்கும்
நீதி மன்றம் ஒன்று உண்டென்றால்.

அது நம் தாயின் இதயம் தான்...

அம்மா!!!

நம்மை இந்த உலகத்தில் உலவ விட்ட தெய்வம்!!!
யாராலும் ஈடு செய்ய முடியாத சொந்தம்!!!
உன் பாசத்திற்கு நிகர் எதுவுமில்லை இந்த உலகத்தில் - அம்மா!!!

ஒவ்வொரு பிகரும் தேவை மச்சான்....

கண்ணால் பல கவிதைகள் பேசுவாள்
கண்ணகி ஒருத்தி ,
மந்தாரமாய் மனதை வருடி செல்வாள்
மாதவி ஒருத்தி,

வானவில் வண்ணமாய் எண்ணத்தில் ஓடுவாள்
வானதி ஒருத்தி,
நடைதனில் நளினமாய் இடையினை ஆட்டுவாள்
நந்தினி ஒருத்தி,

ரம்யமாய் நம்மை ரசிக்க வைப்பாள்
ரம்பை ஒருத்தி,
ஊமை நெஞ்சினில் ஊசி ஏற்றுவாள்
ஊர்வசி ஒருத்தி ,

மேகமாய் வந்து தாகமூட்டுவாள்
மேனகை ஒருத்தி,
தாகமேற்றியே தண்ணி காட்டுவாள்
தாரகை ஒருத்தி,

ஓரப் பார்வையில் ஒளிதனை ஏற்றினாள்
ஓவியா ஒருத்தி ,
கள்ளச் சிரிப்பினில் கலவரமூட்டினாள்
காவியா ஒருத்தி,

மோகப்பேய்போல் மூர்சையாக்குவாள்
மோகினி ஒருத்தி...
காமத்தீயினில் கலவரமூட்டுவாள்
காமினி ஒருத்தி,

தேனிலும் மேவிய தீம்சுவை போன்றவள்
தேன்மொழி ஒருத்தி ,
பூவிலும் மெல்லிய பாரமும் தாங்கிடா
பூங்கொடி ஒருத்தி,

காதலியை மட்டும் நித்தமும் நினைத்து
பித்தம் ஏறி பிதற்றுவதை விட ......
காணும் மங்கையர் எழில்கண்டு கவிதைகள் புனையும்
கவிஞனாய் வாழ்ந்துவிடுவதே என்றும் சிறப்பு !

ஆதலால் வைக்கப்பட்டது இந்த தலைப்பு........

+++++===== ஒவ்வொரு பிகரும் தேவை =====+++++
----------------------- மச்சான் ----------------------

உலகமே விரும்பும் உயிர் நீ.

அழகானவனே
என் இதயத்தை திருடியவனே
உன் அருகில்
உலக அழகனே நின்றாலும்
எனக்கு நீதான் அழகு.

நீ இல்லை என்றால்
அந்த இடமே நரகம்.

நீ இந்த உலகில் இல்லை எனில்
பூமா தேவியே உலகை அழிந்து விடுவாள்.

உன் பதம் படவில்லை என்றால்
பூமி உள்ளே சென்று விடு.

உன் பார்வை கிடைக்க வில்லை என்று
பல பறவை கூட்டம் தற்கொலை செய்து கொண்டது,

அழகான மயில்கள் எல்லாம் வரம்
இருந்து உன் கண் இமைகளில்
தன் மயில் ரங்கைகளை வளர்த்து கொண்டது.

உன் குரல் கேட்டு குயில் கூட்டம்
பாடுவதை நிறுத்தி விட்டது.

வண்டு கூட்டம் உன்னை சுற்றி வந்தது
அழகான ரோஜா நீ என்று.

தென்றலும் உன்னை தேடி வந்தது
உன் அழகான மேனியே திண்டி சென்றது.

உன்னை பார்க்காதவர்கள் இருபதல்தான்
என்னிடம் போட்டிக்கு ஆள் குறைவு
பார்ந்து விட்டால் உன்னை அடைவது கஷ்டம்.

நீ எனக்கு மட்டும் கிடைச்ச பொக்கிஷம்
மறைத்து வைத்து கொள்றேன் உன்னை.

எனக்கு கிடைக்க வில்லை என்றாலும்
உன்னை விடு தர மாட்டேன்.

உலகமே விரும்பும் உயிர் நீ.
எனக்கு மட்டும் கிடைக்குமா

எங்கே? இங்கே?

அன்பே! இறைவனாலும் நம்மை பிரிக்கமுடியாது

என்று சொன்ன உதடுகள் எங்கே?

என்னுடைய உயிர் உனக்காகதான் மட்டும்

என்று துடித்த இதயம் எங்கே??

என்னை காதல் நேசத்துடன் பார்வையிட்ட

உனது இரு விழிகள் எங்கே???

எனது மூச்சு காற்றையே உயிர் காற்றாக

ஏற்று கொண்ட உனது நேசம் எங்கே????

அய்யகோ! இவை அனைத்தும் வேறு ஒருவர்க்கு

சொந்தமாகிவிட்டது என்று கூறிய

உனது காலாவதியான திருமண அழைபிதல்

மட்டும் இங்கே எனது கரங்களில் !!!!!!!!!!!!

குனிந்தே வெட்கப்படுவதால்

நீஎப்போதும்
தலையைக் குனிந்தே
வெட்கப்படுவதால்
உன் மதிப்புமிக்க
வெட்கத்தையெல்லாம்
இந்தப் பூமி மட்டுமே தரிசிக்க
முடிகிறது!

கண்ணீரில்லா காதல் கண்பட்டுப் போகும் என.,

உன்மேல் நான் கொண்ட காதலுக்கு
காரணங்கள் கிடைக்கும் வரையில்
கொஞ்சம் பழக முடியுமா?
என்றுன்னைக் கேட்ட போது,
இமைகள் மெல்ல மூடித் திறந்து
சம்மதம் எனச் சொல்லிச் செல்ல
பின்தொடர்ந்து சென்றது என் குரல்..!!

இமைகளுக்குள்ளே உன்முகத்தை
வரைந்து விட்டேன்!!
கண்மூடினாலும் உன் முகமே என் விழிகளில்!!

உன் பெயரால் உருவான
கவிதை ஒன்றை உனக்குப் பரிசளிக்க,
உன் உதட்டுச் சாயம்
என் கன்னத்தில் எழுதியது காதல் என்று!!

கண்ணீரில்லா காதல்
கண்பட்டுப் போகுமென
என் கண்ணை வருத்திகொண்டேன்
துடைக்க நீ வருவாய் என எண்ணி,
நீயும் வந்தாய் கண்ணீருடன்..!!

காரணம் தேடி வந்த எனக்கு
காரணம் ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை..!!
ஒரு தலைக்காதல் இருதலையாக
உந்தன் காதல் கிடைத்தது.,
கண்டேன் இப்போது,
உண்மைக் காதலுக்குக் காரணம்
எதுவும் இல்லை என்று..!!

மனமுடைந்த மங்கையின் மனக் குமுறல்...................!!

புதிதாய்ப் பிறந்தேன்
என்னை வாரி அணைத்தது
உறவினர் மட்டுமல்ல
சமுகமும்தன்.......

புதிதாய் பூத்தேன்
ஊர்கூடிஎன்னை
அலங்கரித்து
வயதிற்கு வந்துவிட்டாள்
மகராசி
எனக்கூறி
வாழ்த்துப் பல பாடி
விருந்துண்டு சென்றது.......

வாலிபர்கள் என்னை
வர்ணித்தனர் பலவாறு
மனம் குதுகலிக்க......
நாணம் கொள்ள......
நளினம் பெருக்கடுக்க நான்
நடை பயின்றேன்......

மண மகன் பார்த்து
மண நாள் குறித்து
இன்பம் ததும்ப
இன்சுவை பலகாரம்
விருந்துபசாரம்
மேள தாளக் கச்சேரி.........
இல்லறம் நல்லறமாய்
நடத்துகையில்
காலத்தின் கோலத்தில்
நானென்ன விதிவிலக்கா .....????

காலனவன் பறித்துச் சென்றான்
என் பூவோடு பொட்டினை
மட்டுமல்ல
புதைந்திருந்த இன்பமெல்லாம்....
துணையிழந்த துயரம்
முழுமையாகக் கழியவில்லை
மகராசி என்றவர்கள்
போ நீ ஒருபக்கம்
நல்லது நடக்காது
என்கின்றனர்
நான் வெள்ளையுடுத்தது
விதவை என உணர்த்த அல்ல
என் மனதின் வேதனையினை
புடமிட்டுக் காட்டிடவே.....
சகுனம் சிறந்தது வா என் முன்
என்றவர்கள்
ஒதுக்கி மூலையில் கிடவென்கின்றனர்
மாறாத சமூகமே
மனைவி மரித்ததும்
புது மணமகன் என்கின்ற நீங்கள்
ஏன் பெண்களை மறுத்து மனதை நொறுக்கி மிதிக்கிண்றீர்கள்
மறு மணம் கேட்கவில்லை
மனம் உண்டு புரிந்தால் போதும்
அம்மனத்தில் உணர்வுண்டு
புரிந்தால் போதும்
நாளை உமக்கும் வரலாம்
புரிந்தால் போதும்
மனமுடைந்த மங்கையின்
மனக்குமுறல் இது......................!!

குறிப்பு:-

இக் கவிதை உட்பட சில கவிதைகள் பெண்கலின் தமிழ் சமுகத்தின் முக்கிய பிரச்சனைகளை முற்றாக ஒழிக்க முடியாவிடினும்
சிறிதேனும் மாற்ற எடுக்கும் சிறிய முயற்சி
முடிந்தவர்கள் அங்கீகரிக்கும் படி தாழ்மையுட வேண்டுகிறேன்
தவறெனில் மன்னிக்கவும்........

அன்பின் சின்னம் அன்னை தெரசா...............

கல்கத்தா வீதிகளில் விடுதிக்காக
கையேந்தி சென்றார் அன்னை

... உமிழ்ந்தான் ஒரு வியாபாரி
உமிழ்ந்தது எனக்குப் போதும்

விடுதியில் உள்ள தொழு நோயாளிகளுக்கு
விரும்பியதைக் கொடு என்றார்

காலில் விழுந்து வணங்கினான்
கடையில் இருந்து உமிழ்ந்தவன்

இன்னா செய்தாரை திருக்குறள் வழி
இனிதே வாழ்ந்துக் காட்டிய அன்னை

நோபல் பரிசுக்கே நோபல் பரிசு தந்தவர்
நேயம் மிக்க தன்னலமற்றத் தாய்

இறந்த பின்னும் வாழ்பவர்கள் மிகச் சிலர்
மிகச் சிலரிலும் சிகரமானவர் அன்னை

பெண் இனத்திற்கே பெருமை சேர்த்தவர்
பெண்மையின் மேன்மையை உணர்த்தியவர்

பிறருக்காகவே வாழ்ந்திட்ட மாதா
பண்பால் சிறந்திட்ட பிதா

அயல் நாட்டில் பிறந்திட்ட போதும்
அனைவரின் உள்ளத்திலும் வாழ்பவர்

மனிதநேயம் கற்பித்த மனிதம்
மனிதருள் மாணிக்கமாக ஒளிர்ந்த புனிதம்

அன்பின் சின்னம் அன்னை தெரசா
பண்பின் சிகரம் அன்னை தெரசா

காதல் இறந்துவிட்டது

கண்ணில் பட்ட தூசியை களைந்துவிடலாம் .,என் இதயத்தில் நீ குத்திய ஊசியை எப்படி கழட்டுவது.,
காதல் என்னும் வேர் என் உள்ளத்தில் பரவ வைத்தாய்.,மலர்ந்து காயாகி கனியானபோது.,மரத்தையே வெட்டி விழ்த்தியது எதற்க்கோ???உன்னை எண்ணும் போது என்னுள் நானே கரைந்து போகிறேன்.,உன் எண்ணத்தால் நானும் தினம் தினம் இறந்து போகிறேன்.,மீண்டும் பிறக்கவேண்டும் உன்னை மணப்பதற்காக இல்லை,அதற்குள் வேறு ஒரு பெண்னை காணமாட்டெனா என்பதற்காக?
மாறுமா என் மனம்.,மகிழ்ச்சி தருமா அந்த தினம் .,.,

என்னை மயக்க....

ரிஷிகளை மயக்க
தேவலோக பெண்களை
அனுப்புவான் அந்த இந்திரன்!
எந்த தவமும் செய்யாத
என்னை மயக்க,..... உன்னை
எதற்காக அனுப்பினான்
அந்த மடயன்.....?

என் தாய் இன்னும் கர்ப்பிணி தான்...

என் தாய்.

என் போன ஜென்மத்து
தவத்தின்
இந்த ஜென்மத்து
வரம் .

இவளை கடவுளென்று
சொல்லி
அன்னியப்படுதிவிட மாட்டேன்...

கருவறை இருள் தான்
உலகமோ என்று
நினைத்த வேளையில்
“என் கருவறை வானத்தின்
நிலவு நீயடா”
என்றுரைத்தவள் .

இரவின் இருள்
என்னை –என் தாயின்
கருவறைச் சுவரில்
கிறுக்க அழைக்கிறது..

எனக்கு பசிக்கும்
நேரமெல்லாம்
தன் உயிரை
உலையில் போடுவாள்.

உன்னை பிரிக்க
ஆசைப்பட்டால்
இறைவனை –நான்
பாவி என்பேன்.

என் குழந்தை பருவ
தலாட்டினை கேட்டு
இன்னும் என் இதயம்
குரட்டை இட்டு
உறங்குகிறது ...

தன் கருவறையிலிருந்து
இறக்கி வைத்தவள்
என்னை- தன்
இதயக் கருவறையில்
சுமக்கிறாள் .

என் தாய்
இன்னும்
கர்ப்பிணி தான் ...

வலி................

கண்டிராத உன்னை பற்றி
தினம் ஒரு கவிதையை
எழுத நினைத்தேன்.........
முடியவில்லை..!!
நான் காணுகின்ற
உன் அன்பை பற்றி
எழுத நினைத்தேன் ........
முடியவில்லை ....!!
இப்படி உன்னை பற்றி
நினைத்து-நினைத்து
எழுத நினைத்தேன் ........
முடியவில்லை ....!!
வார்த்தைகளால்
சொல்ல முடியாத
ஒன்றை சொல்வதற்கு ...
கனத்த மனதோடு
கற்பனை செய்து
கவிதையை
எழுத நினைத்தேன் ........
முடியவில்லை ....!!
எல்லாம் முடிந்த பின்
உனக்காக எதுவும்
எழுதாமலே இன்று
உன்னையும்
இழந்து விட்டேன் ...!!!
எல்லாம் .......
பொய்யாய் போனது
என் வாழ்வில்.......
உனக்காக எதுவும்
எழுதாமலே ..................!!!!

எனது கவிதை

என் கவிதையை படிக்க நான் யாருக்கும்

அனுமதி தந்ததில்லை

ஏனெனில் என் காதலுக்கு சொந்தக்காரர்கள்

யாரும் இல்லை

ஏட்டை நிரப்பிவிட்டு சாய்ந்து விடுவேன்

ஒரு ஓரமாய்

திருட்டு தனமாய் அவள் வந்து படிக்கிறாள்

தென்றலோடு கலந்து

காவலுக்கு முள் செடி ஒன்றை வளர்த்தேன்

அவள் வந்து தொட்டதால் அது ரோஜாவாக

மாறியது

இப்படிக்கு

என் நிலையை படு மோசமாய்

சில சமயங்களில் தர்ம சங்கடமாய்

என்ன செய்வேன் பலமுறை யோசித்தேன்

திடீரென்று தோன்றியது இந்த யோசனை

என் காதலை காவலுக்கு வைத்தேன்

அவள் நட்பு போர்வை போர்த்த மறுபடியும்

வந்தாள்

நொந்துவிட்டது என் மனம்

முடிவில் சொல்லிவிட்டேன்

என் கவிதையை நீ வாசிக்க வா

ஆனால் அதற்கு முன் என்னை சுவாசித்து விட்டு

போ என்று

வரவேயில்லை அவள்

ரோஜாவும் வாடிவிட்டது

முள்ளும் காய்ந்துவிட்டது

என் பக்க்ங்கள் மட்டும்

அவள் விரல் பட்டு விலக இன்னும்

சத்தம் போடுங்கள்..!

சத்தம் சாதிக்கும்

சத்தமில்லா பேச்சு

மௌனத்தின் சாரம் ..

சத்தமில்லாத சமுதாயத்தில்

சம்மதம் பெற வேண்டி

"மௌனத்தை" திணிக்கும்

அரசியல் தான்

இங்கு நடக்கிறது.. !

பலவீனமான குரல்

பயன்பாட்டிற்கு உதவாது..

சத்தம் தான்

சமுதாயத்தின் அங்கீகாரம்..

சத்தியத்தின் அடையாளம்..

மௌனம் காதலுக்கு

வேண்டுமானால் வேதமாகட்டும்...

சத்தம் போட்டு

வேண்டியதை சொல்லுங்கள்

இந்த சமுதாயம் சபை ஏறட்டும் ..

என்னுயிர் தோழிக்கு .....

கை அருகில் நீ இருந்தாலும் ,
கடல்தாண்டி நீ வாழ்ந்தாலும் .
அரபுதேசம் நான் நுழைந்தாலும் ,
அமரதேசம் நான் புகுந்தாலும் .
கண்மூடி நீ நினைக்க
உன் கண்முன்னே நானிருப்பேன் ,
~உயிர் தோழன் ~என்ற உணர்ச்சியோடு!
எனை நீ நினைத்தாய் என்ற மகிழ்ச்சியோடு !


^^^^^^^^^^^^^^^^ நண்பேண்டா ^^^^^^^^^^^^^^^

கோபப்படும் பொழுது சத்தமாக பேசுவது ஏன்

இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் கோபப்படும் பொழுதோ ,
சண்டை இட்டுக்கொள்ளும் பொழுதோ  ,
, அவர்களின் இதயங்களுக்கு இடையே தூரம் அதிகமாகிவிடுகிறது. இந்த தொலைவின்
காரணமாக, ஒருவர் சொல்வது மற்றொருவரை சென்றடைய அதிக சத்தமாக
பேசவேண்டியிருக்கிறது.


எந்த அளவிற்கு கோபம் அதிகம் இருக்கிறதோ அந்த
அளவிற்கு சத்தமாக பேசவேண்டியிருக்கிறது.



அதேபோல்
ஒருவருக்கு ஒருவர் மிகுந்த அன்புடன் இருக்கும் பொழுதோ அவர்கள் பேசுவது
மற்றவர்களுக்கு கேட்பதில்லை, அவ்வளவு மென்மையாக(சப்தம் இல்லாமல்)
பேசிக்கொள்ள காரணம் இதயங்களுக்கு இடையே மிகக்குறைந்த தூரம்...



இன்னும் சொல்லப்போனால் காதலர்களின் இதயங்கள்
இணைந்தமையால் அங்கே வார்த்தை தேவையில்லை/வருவதில்லை

அம்மா.......

மாதங்கள் பத்து சுமந்து
உன் கற்பனைகளால்
என்னை செதுக்கிய சிற்பியானாய்...!!!

கருவில் என் பசி தீர்க்க
... திகட்டும் பொழுதும்
உணவை உண்டு
என் உயிர் காத்தாய்.....!!!

பிறந்தவுடன்
மொழியில்லா என் ஆசைகளை
சிறு அசைவுதனில் புரிந்துகொண்டு
நிறைவேற்றி வைத்தாய்.....!!!

விரைவில் நான்
நடை பழக
உன் ஐ விரல் கொண்டு
என் ஒரு விரல் கோர்த்து
பல மைல்கள்
நீயும் நடந்திருப்பாய்........!!!

தலை முடியில்
விரல் வருடி
வலக்கை நீட்டி
என் தலையணை ஆக்கி
வலிகள் தாங்கி
நான் தூங்க விழித்திருப்பாய்....!!!

எனக்கு பசிக்கும் முன்னே
நீ அறிவதால்
பசியை நானோ அறிந்ததில்லை..!!!

குளநீரை கல்லெறிந்து
கலைப்பது போல்
என் தோல்விகளில்
உன் குரல் எறிந்து
என் சோகங்கள்
கலைத்து நிற்ப்பாய்...!!!

எடைதட்டில் உனை அமர்த்தி
உனக்கு சமம் பார்க்க
இவ்வுலகில் ஏதுமில்லை...!!!

இங்கு
உன்னைப்போல்
எந்த தெய்வமும் இல்லை....!!!

அம்மா.......

எந்த மனிதனும் தேடி தேடி அலைந்தாலும்
கிடைக்காத ஒரே ஒரு சிம்மாசனம்
"அம்மாவின் கருவறை தான்
அதனால் அம்மாவை நேசி "

பொய்....

நீ நடத்திய பொய் நாடகத்தில்

நானும் ஒரு நடிகன் ஆனேன்............

உன் காதலன் என்னும் பெயரில்..........

சுடுபட்ட பூனை

மனிதனாயிருந்தேன்...!
ரசிகனாக்கினாள்....
கவிஞன் ஆக்கினாள்..
காதலனாக்கினாள் .. ..
கணவனாக்காமல்...ஏமாற்றினாள்..
பைத்தியமாக்கினாள்..
தெருத் தெருவாய் சுற்றித்
திரிந்தே எப்போடியோ
தெளிந்து விட்டேன் இப்போது...
இதோ இதோ இதோ
எதிரே வருகிறாள்
எனைப் பார்த்து சிரிக்கிறாள்...!
சுடுபட்ட பூனையடி...இனி
பருகத் தேவை இல்லையடி...!

இது என் இறந்த கால காதலி பற்றிய என் நினைவு :)

என் சிறகுகள் உடைந்தன ,
என் கனவுகள் கலைந்தன ,
என் நிம்மதி தொலைந்தது ,
என் புன்னகை மறைந்தது ,
என் நாட்கள் நீண்டன ,
நம் காதலின் முடிவு நாள் அன்று
உன் குரங்குப்பார்வையால்
என்னை நீ தாக்கையில் ..

ஏன் காதலி...?

நீ என்னை காதலிக்கும் போது
நீ என் கணவன் என்று
சொன்ன நீ
இப்பொது
நீ காணமல் போனது
ஏன் காதலி...?

இது ஏன்..?

தூசு விழுந்த கண்களும்,
காதலில் விழுந்த இதயமும்,
கலங்கிக் கொண்டே தான் இருக்கும்....

நீ தூவிய காதல் விதை மண்ணில் விழுந்திருந்தால் பிழைத்திருப்பேன்....

நீ தூவிய காதல் விதை
மண்ணில் விழுந்திருந்தால்
பிழைத்திருப்பேன்....
கண்ணின் மணியில் விழுந்து விட்டதே..
கண்ணீர் வார்த்து விளைந்தும் விட்டதே...
இப்போது பிடுங்கி எறியச்சொன்னால்
என்ன செய்வேன்?
கண்ணீரோடு கலந்து ரத்தமும் வருகிறதே...
இது உடலில் ஏற்பட்ட ரணமில்லையே..
ஆறிவிடும் என உதறித்தள்ள...
உள்ளத்தில் ஏற்பட்டு விட்டதே...
இது உயிரில் வலிக்கிறதே...
உயிரை விட்டு விடவா?
என் நேசம் உனக்கு
சந்தோசம் தந்ததோ இல்லையோ
எனக்கு தெரியவில்லை...
இனிமேலும் என் வேதனை
உன்னை வேதனை படுத்த வேண்டாம்..
மறைக்கத் தொடங்குகிறேன்...
என் வேதனையை மட்டுமல்ல....
உன் வெறுப்பிற்கு பயந்த
என் நேசத்தையும் தான்...
மறைக்கத்தான் முடியும் என்னால்...
மறக்க முடியாதே...

ஒரு தலை ராகம்.,,

ஒரு சின்ன தூசியால் அவள் கண் கலங்கியபோது ...
என் இதயம் கலங்கியது.,,அந்த தூசிக்கு இருக்கும் வலிமை கூட ,,,,,,,,,, உன் காதலுக்கு இல்லையா என்று ........

நெஞ்சு துடிக்குதடி கொடியவளே

விழியில் எழுதிய வரிகள்
கண்ணீரின் கதையாய் ஆனதடி

இதழ் சொன்ன பொய்க் காதலில்
இலக்கியமும் கசப்பாய் போனதடி

இதயத்தை சிதைத்து பேதத்தை வளர்த்து
காதலின் இனிய ராகங்களை
மௌனத்தில் புதைத்து விட்டாயடி

கொடியவளே
நேசம் மறந்த உன் காதல் வேஷத்தை
நினைத்து விட்டாலே
நெஞ்சு துடிக்குதடி

பூக்களை மட்டும் கேட்க்காதே!!!

நீ என்னிடம்
எதை வேண்டுமானாலும்
கேள் - ஆனால்
பூக்களை மட்டும்
கேட்டுவிடாதே
ஏனென்றால்!
அழகாய் சிரிக்கும்
பூக்களை
கொலை செய்து
உன் கூந்தலில்
சூடுவதில்
எனக்கு
உடன்பாடு இல்லை...!!!

நானும் கொலைகாரந்தான்
ஆனால்!
பூக்களை
கொலைசெய்யும்
அளவிற்கு
கோழை அல்ல...!!!

என்னவள் !!

தென்றலில் அசைந்தாடும் நாணலாய்
உன் தலை முடி

தென்றலின் வருடலாய்
உன் தீண்டல்

ஏழு சுவரங்களுக்கு பெருமை சேர்க்க
எட்டாவது சுவரமாய் உன் மௌனம்

பார்வை பறிக்கும் மின்னல்களுகிடையில்
என் மனதை பறிக்கும்
உன் மின்னல் பார்வை

புது இசை படைக்கும்
உன் கை கோர்த்து நடந்த
என் நடை பயணம்

நான் கண்ணாடி பார்கையில்
உனக்கென பிறந்ததாய் ஓர் உணர்வு

உன் உலகம் நானாய்
என் அனைத்தும் நீயாய்

வாழவேண்டும்.

நான் இறப்பது உன் மடி என்றாலும்
நான் வாழ்வது உன்னுடன் இல்லை என்றாலும் வரவேற்பேன் மரணத்தை
இருகரம் நீட்டி

இத்துடன் முடித்துகொள்

என் மனமென்னும் கைப்பிடியை
தளர்த்தி என் எதிர்காலம்
என்னும் கண்ணாடியை உடைத்தவளே

வார்த்தைகள் இல்ல வசனங்கள்
பேசி என் செவிகளை செவிடக்கியவளே
உப்பிட்ட தண்ணீர் என நினைத்து
என் கண்ணீர் சுவைத்தவளே

சுகம் இது என்று சொல்லி
என்னை சுமந்தவளையே
மறக்க செய்தவளே

நிலையிலதா உலகத்தில்
நிலையானது நம் காதல் மட்டுமே
எனசொல்லி நான் இருக்கும் நிலையறியாது
செய்தவளே

உலர்ந்தமலர் என்று உணர்ந்ததும்
அசுர பாதங்களுக்கு இறையக்கியவளே
போதும் என்றதும் மனதிற்குள்
போதையை புகுத்தியவளே


பார்வைகளால் என்னை பந்தடியவளே
இதோ உன் ஆட்டம் தோற்றுப்போனது
இத்துடன் முடித்துகொள் உன் காதல்
சூதாட்டத்தை
இழந்தவை வேண்டாம்
இருப்பவை போதும் எனக்கும்
இத்துடன் முடித்துகொள்
தோல்வி அனுபவமென்று துணிந்துவிடதே
மறுபடியும் விளையாட
ஆண்கள் வெட்கம் வேடிக்கை பொருளல்ல
ஒவ்வொருமுறை நீ ஜெயிக்கிரபோதும்
அதை வைத்து விளையாடுவதற்கு

அம்மா.......

ஒற்றை வார்த்தையே
ஒருகாலத்தில்
உச்சரித்து
சொல்ல தடுமாறி
உளறிய
என் நாக்கும்
இன்றைய நாட்களில்
தடித்தெழுந்து
வெளியே
தடுக்கி விழுந்து
தாறுமாறாய்
வெடித்து சிதறிய
வார்த்தைகளால்
உன்மனதை
சுக்குநூறாய்
உடைக்கின்ற வேளையிலும்
ஒற்றை சொல்கூட
உதிர்க்காமல்
ஊமையாகவே
இருந்துவிடுகிறாயே
உன் மௌனமும்
எனக்கான
மரண தண்டனைதான்...!

நான்
கோபப்பட்டு
கடுஞ் சொற்களை
தொடுத்து பேசியும்
கண்டதை யெல்லாம்
எடுத்து வீசியும்கூட
என்மீது
மட்டுமேன்
உனக்கான எதிர்ப்புகள்
துளிகூட இல்லையே...?

உன் துக்கம்
பலவற்றில்
நான்
பங்குகொள்ளவில்லையே
நீ கதறி அழுத
பல பொழுதுகளில்
நான் கண்டுகொள்ளவேயில்லையே
அப்படியிருக்க
நீ மட்டுமெப்படி
என் சிறு துளி
கண்ணீருக்கும்
படபடத்து
ஏன்
ஒப்பாரி வைக்கிறாய்...?

நான்
வெற்றிபெற்ற
வேளைகளில்
என்னை மட்டும்
காரணமாய் சொன்னாய்
நான் தோல்வியுற்ற
வேளைகளில்
வேறு யாரைவது
தேடிபிடித்து
அவர்கள்மீதல்லவா
பழிபோடுகிறாய்
ஏன் அம்மா...?

உன்னை
சிரிக்கவைக்க
நான்
எந்தொரு
சிறு முயற்சி கூட
எடுக்க வில்லையே
ஆனாலும்
நான் சந்தோசபட்டால்
உனக்கெப்படி
முகமலர்ந்த சிரிப்பு
முந்திக்கொண்டு
வந்துவிடுகிறது...?

ஊருக்கு வரும்போது
பார்ப்பவனெல்லாம்
உடம்பு ஏறிவிட்டதென்று
வினவியதை
கேட்டுவிட்டு
வீட்டுக்குள் உள்னுளைந்துடன்
இப்படி இளைத்துவிட்டாயேயென்ற
உன் வாய்மொழி கேட்டு
சற்று குழம்பிவிட்டு
நீயும் பொய் சொல்லுவாயோ
என்ற சிந்தனையில்
மூழ்கி போய்விடுகிறேன்
உன் பார்வையில் மட்டும்
என்னுடல்
தேய்பிறை போல்
தோன்றுவதன்
அர்த்தமென்ன
என் முழுநிலவாய்
நீ இருப்பதாலா...?

நீ
சாப்பிட்டாயா
என்று கேட்குமுன்னே
சீக்கிரம் வந்து
சாப்பிட சொல்லி
தொந்தரவு செய்கிறாயே
உனக்கு
பசியென்ற ஒன்றை
இறைவன்
கொடுக்கவில்லையா...?

நான் உண்டுவிட்டால்
உன்பசியும்
மறைந்துவிடுகிறது
உன் மனதும்
நிறைந்துவிடுகிறது
இது எந்தொரு
அறிவியலிலும்
இந்த உண்மை
நிரூபிக்கப்பட வில்லையே...!


உன் பாசம்
என்னவென்பதை
அறிந்தபோதும்
மழுங்கிப்போன
என் நெஞ்சம்
உன்னிடம் நேசத்தை
வெளிக்காட்ட தெரியாமல்
தொலைந்து கொண்டிருக்கிறதே...!

அம்மாவென்ற
ஒற்றை வார்த்தையில்
இவ்வுலகே உள்ளடங்கி
போய்விட்டதென்ற
இந்த உண்மையை
உணர்ந்துவிட்ட
இந்நேரத்தில்
உன்காலடிதொட்டு
தலைவணங்குகிறேன்
அம்மா...!

என் அம்மா...........

எனக்கேதும் என்றால் பதரிடுவாள்
தன் உயிர் தனியே என்பதை
மறந்திடுவாள்
தன்னிகரில்லா ஒரு தெய்வம்
சுயநலம் இல்லா ஒரு ஜென்மம்
எங்கு வேண்டுமானாலும் தேடி பார்
என் தாயின்றி வேறு யார்

காதல் வாழும்.............

உற்றுப் பார்த்துவிட்டு
உதறிவிட்டாய் - நான்
செத்துபோகும் போதாவது
சிந்திப்பாயா என்னை.

கற்றுக்கொண்டுவிட்டேன்
காதலை நின்னால்- அதை
விற்றுப் பிழைப்பதற்கு
நான் செத்தே போகலாம்.

காற்றும் என்னில் மோத, அது
காதல் செய்ய வேண்டும்.
நேற்றே நானிறந்து போனால்
காற்றின் காதல்கூட தோல்வி

ஊற்றாய் பேசும் நீயும்
சேற்றை வாரி இரைத்தாய்
காற்றை அணைத்து நானும்
என் கனவை மறந்து பறந்தேன்

தேற்ற வேண்டிய நீயே -என்னை
தெரியாதென கை விரித்தாய்
தோற்றே போனேனோ நானும்
தோற்றாலும் என் காதல் வாழும்.

பெண்ணாக பிறக்க என்ன தவம் செய்தாய்...

பெண்ணுக்கு ஏழு பருவம்
ஆணுக்கு அதிலோர் உருவம்
"பேதை" என்பவள் உச்ச
போதை ஏற்றி ஆணின் காதில்
இம்சைகள் பாடும் தேவதை வம்சம்
இளமையின் துவம்சம்
(1 வயது முதல் 18வயது வரை)

"பெதும்பை" என்பவள் பதுமையானவள்
காவிய கவிதை கண்களில் பாய்ந்து
ஆணின் வாழ்வில் புதுமை தந்து
ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆயுளை
வளர்க்கும் அற்புத பருவம்
(19 வயது முதல் 23 வயது வரை)

"மங்கை" தானே மடத்தினை காப்பாள்
ஆணின் உள்ளே ஆணவம் தடுப்பாள்
குடியை காக்க சூளுரை ஏற்பாள்
( 24 வயது முதல் 30 வயது வரை )

"மடந்தை"யானவள் கடமையில்
களிப்பவள் கணவன் வாழ்வில்
கருணையை தருபவள்
கற்பை காத்து கலைகள் வளர்ப்பவள்
(31 வயது முதல் 35 வயது வரை)

"அரிவை" பருவம் அறுசுவை பருவம்
ஆணின் அன்பில் உழன்றிடும் பருவம்
இதயம் தொலைக்கும் இன்னொரு பருவம்
உறவை வளர்க்க துடித்திடும் பருவம்
(36 வயது முதல் 45 வயது வரை )

"தெரிவை" என்பவள் முற்றும் உணர்ந்தவள்
தெரிந்தால் தவறை உடனே தடுப்பவள்
வாழ்வின் உயர்வை எட்டி பிடிப்பவள்
வளமுடன் வாழ வழிகள் தருபவள்
(46 வயது முதல் 50 வயது வரை)

"பேரிளம்பெண்" பருவம் இன்னொரு குழந்தை
பருவம், அன்பிற்கு ஏங்கும் சிறுமையின்
உருவம், ஆலயம் காண துடித்திடும் பருவம்
பெண்கள் வாழ்வில் கடைசி பருவம்
இது தான் பூமி தெய்வத்தின் உருவம்
(51 முதல்....... )

என் அவள்

பல இன்பங்களை விட்டுக்கொடுத்து
எண்ணங்களை மாற்றியமைத்து
உடலை காயப்படுத்தி
உணர்வுகளை ஒருமுகப்படுத்தி
சொந்தங்களை தூரதள்ளி
நம்பிக்கையை என் வசப்படுத்தி
என் அவள் கரம் பிடிக்க எண்ணினேன்.
என் அவள்....
என்னொருவர்....
கைபிடித்து....
சென்று....
விட்டாள்....